Pierwszą protestancką gminę wyznaniową w Koźlu założył płk Andrzej Kochcicki (właściciel miasta w latach 1617-1627). Jeszcze przed nabyciem miasta Kochcicki zakupił w Koźlu ogród pod budowę przyszłej świątyni. Gdy w 1629 roku Ferdynand II wydał edykt restytucyjny surowo obchodzący się z ewangelikami, sprawa budowy kościoła w Koźlu ucichła. Dopiero gdy Koźle zajęli Prusacy, temat powrócił. Najpierw w 1748 roku oddano ewangelikom na salę modlitwy jedną z sal Ratusza na pierwszym piętrze. Ówczesny komendant Twierdzy Koźle, Alexander von Sass, pod budowę kościoła wybrał plac nad Odrą. Projekt opracował w lipcu 1785 roku Martin Johann Pohimann (inspektor budowlany, któremu podlegały wszystkie miasta śląskie). Wkrótce zmieniono lokalizację kościoła - miał stanąć za murami miejskimi, za Bramą Raciborską. Wtedy zmieniono plany architektoniczne, dodając do bryły kościoła zakrystię. Kościół budowano w latach 1786-1788. W dniu 2 listopada 1788 roku świątynię poświęcił kapelan kozielskiego garnizonu Johann Emanuel Schirmer. W roku 1857 ufundowano dzwonnicę (powiększoną 22 lata później). W roku 1888 zaplanowano budowę wieży przy wejściu głównym. Później koncepcję zmieniono i w roku 1914 powstał projekt budowy wieży przy ścianie wschodniej ale wybuch I wojny światowej pokrzyżował te plany. W roku 1928 gmina ewangelicka podjęła decyzję o budowie nowej dzwonnicy (z dwoma dzwonami) projektu Hansa Thomasa z Wrocławia. Rok później zburzono zakrystię i w jej miejscu, między kościołem a probostwem, wzniesiono wolno stojącą dzwonnicę (kampanilę) o wysokości 30 m i wymiarach u podstawy 4,5 x 4,5 m. Pod koniec II wojny światowej kościół został zbombardowany a ocalała dzwonnica została rozebrana wiele lat później (1975). Później w miejscu kościoła wybudowano dworzec autobusowy PKS (obecnie Veolia Transport). Opis: k-k.pl .
/Petroniusz/